Ušće...

    Ušće se nalazi u šumovitoj oazi netaknute prirode, na ušću Studenice u Ibar. O nastanku mesta nema pouzdanih podataka, mada manastir Studenica poseduje uverenje (spis) u kome se kaže da je 1781. godine manastir kupio vinograd u Ušću od jednog Turčina, što ukazuje da je već u to vreme Ušće postojalo kao naseljeno mesto. Sam naziv Ušće govori da je naselje koncentrisano na ušcu reke Studenice u Ibar. Na urbaniji izgled mesta najviše je uticao trgovac Studenički, Lazar Prokić. Doselio se u Ušće 1882. godine. Izgradio je više objekata, među kojima i zgradu prve ušćanske škole 1907. godine, koju je poklonio ušćanskoj omladini, a koja je i danas u funkciji i veoma dobrom stanju.
    Pošto je manastir Studenica u neposrednoj blizini, može se reći da su najznamenitije ličnosti Ušćanskog kraja članovi dinastije Nemanjića, prevashodno rodonačelnik Dinastije Stefan Nemanja i njegov sin Rastko (Sveti Sava).
    Broj stanovnika samog naseljenog mesta Ušće do skoro je bio u stalnom porastu. Šezdesetih godina proteklog veka Ušće je imalo 1.200 stanovnika, osamdesetih godina 1900, devedesetih 2.700, da bi novi milenijum dočekalo sa blizu 4.000 stanovnika. Ovakav rast nije odraz visokog nataliteta, već razvoja privrednih objekata, što je uticalo da stanovništvo okolnih sela počne naglo da se doseljava u Ušće. U poslednjih desetak godina, kada je počelo propadanje fabrika, nastala je i stagnacija stanovništva. Uspešno rade još rudnik kamenog uglja i preduzeće "Ekonom", kao i privatna firma "Ekofarm". Potpuno su stali sa radom i u fazi su likvidacije Fabrika parketa, Konfekcija i Zemljoradnička zadruga. U velikom zamahu su brojni trgovinski i ugostiteljski objekti.
    Ušće se nalazi na 335 metara nadmorske visine. Kao naselje locirano je u središnjem delu Ibarske doline. Letnje žege ublažavaju okolne šume i reke bogate vodom. Tokom zime dani su umereno hladni. Masivi ivičnih planina, Kopaonika, Željina, Radočela i Stolova, odnosno njihovi ogranci zadržavaju hladne vetrove, pa se oni u Ušću gotovo i ne osećaju. Tim pre, što kroz Ibarsku dolinu dopire i dah naših najjužnijih krajeva, koji utiče na to da se ni sneg ovde ne zadržava dugo.
Samo naselje je smešteno na obalama tri reke: Ibra, Studenice i Raduše, i na važnim je pružnim i putnim saobraćajnicama.
    Do 1967. godine Ušće je bilo sedište Opštine, a od tada ima status mesne zajednice.
    Osnovnu školu "Milun Ivanović" trenutno pohađa oko 400 učenika, i ima isturena odeljenja u Gokčanici, Polumiru, Loznu i Popovoj Reci.
    Od kulturnih institucija Ušće ima biblioteku sa preko 20.000 knjiga, kulturno umetničko društvo, bioskopsku salu i udruženje "Bogorodica Studenička".
    Na sportskom planu Ušće je poznato po svojim kajakašima na divljim vodama koji su nekada postizali vrhunske rezultate i u Evropskim razmerama. Fudbalski klub "Radnik" se nekada takmičio u rangu takvih timova kakvi su "Javor" iz Ivanjice, Bane iz Raške. Dao je dosta kvalitetnih igrača koji su igrali u drugoligaškim klubovima, a svakako najveci izdanak ušćanskog fudbala je Dragan Mladenović, jedan od najboljih fudbalera Crvene zvezde i srpskog fudbala uopšte. Danas je fudbal u Ušću u velikoj krizi. Odnedavno postoji i ženski odbojkaški klub sastavljen od devojčica iz Osnovne škole.
    Ušće je danas urbano naselje koje ima izgrađenu vodovodnu i kanalizacionu mrežu. Ima stanicu policije, poštu i banku, osvetljene i asfaltirane ulice.

Rade Ristović